วันเสาร์ที่ 18 ธันวาคม พ.ศ. 2553

คนรักคนที่ 1

คนคนนี้ เขาทำฉันร้องไห้ มานับไม่ถ้วน..
ฉันอดทนกับเขามาเกือบ 8 ปี ....
และแล้ว...วันที่ฉันหมดความอดทนก็มาถึง
เธอไม่เคย...ชวนฉันไปเที่ยวถ้าฉันไม่พูด
เธอไม่เคย...ชอบในความเป็นฉัน
เธอไม่เคย...ให้ของขวัญถ้าฉันไม่ขอ
เธอไม่เคย...มีความสุขเมื่อฉันสนุก
เธอไม่เคย...กินข้าวเ็ย็นด้วยกัน...ปล่อยให้ฉันกินคนเดียว
เธอไม่เคย...อยู่บ้านหลังเลิกงาน..
เธอไม่เคย...ดูหนังด้วยกัน (เพราะเธอหลับก่อน)
เธอไม่เคย...มีความสุขเมื่อเห็นฉัน
อยู่กับเธอฉันเจอแต่ปัญหา...ของเธอ.
เราคุยกันมากไม่ได้ เดี๋ยวจะทะเลาะกัน..
ในแต่ละวันที่ทนมาความรักเริ่มจางหาย เหลืออยู่แต่ความเฉยชา
และรอเวลาที่เราจะเลิกกัน...
สรุปแล้ว ที่ผ่านมาเราเข้ากันไม่ได้ ที่อยู่ได้เพราะฉันฝืนทุกสิ่ง อดทนทุกอย่าง..
แต่ความอดทนย่อมมีขีดจำกัด...
อยู่กันมาตั้งหลายปี ... ขนาดชื่อจริง ๆ ของฉันเขายังจำไม่ได้เลย...น่าขำไหมละ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น