วันศุกร์ที่ 17 ธันวาคม พ.ศ. 2553

ในวันที่ฉัน ล้ม

หนึ่งชีวิตที่เหลือ....ต้องเดินต่อ
จะท้อแท้แค่ไหนต้องไปให้ได้
มีความเหงาเป็นเพื่อนเดินทางไป
ใกล้หรือไกล...แค่ไหนก็เหงาเท่าเดิม




ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น